رموزی کوچک از کثیفی طناب

اما به چه میزان آلودگی باعث آسیب⁯دیدن و کاهش مقاومت طناب می⁯شود؟

مطالعات ارایه شده ما در این مورد صورت گرفته و بر اساس نتایج بدست آمده سنگنوردان می⁯بایست ابزارهای خود را مورد بازرسی مجدد قرار دهند.

اگر چه این بررسی بصورت چشمی و در عملیات امداد صورت گرفت، ولی می⁯توان نتایج آن را براحتی در مورد صعودها و سنگنوردی معمول نیز تعمیم داد. طنابچه اتوبلوک (پروسیک) ۸ میلیمتر در آب آلوده⁯ای که حاوی شن نیز بود قرار داده شد و رها شد تا خشک شود. سپس به آرامی تحت نیروی ۵۰۰۰ پوندی (حدوداً 2250 کیلوگرم) که مشابه شرایط استفاده از طناب طی عملیات نجات بود قرار گرفت. آزمایش نشان داد که پس از یک بار آلوده شدن و در معرض فشار قرار گرفتن طناب٬ تقریباً ۲۰٪ از مقاومت طناب کاسته می⁯شود. بعد از انجام ۸ مرحله حدودا ۴۰٪ مقاومت طناب کاهش یافت.

چهل درصد! بسیاری از سنگنوردان از طنابهای ۶ میلیمتری که تحمل آنها حدوداً ۲۰۰۰ پوند(حدود۹۰۰کیلوگرم)است برای کارگاه استفاده می⁯کنند.

طبق پژوهش ITRS مقاومت طنابچه⁯ی آلوده⁯ی ۶ میلیمتری در حدود 1200 پوند (تقریباً 550 کیلوگرم) است. حالتی را فرض کنید که فردی با وزن تقریبی 165 پوند (۷۵ کیلوگرم) که ۵ متر از کارگاه بدون میانی صعود کرده است و بر روی کارگاه پاندول شود، در این صورت نیروی وزنی معادل 1800 پوند(تقریباٌ ۸۱۵ کیلوگرم) تولید خواهد شد. کارگاهی که به درستی در جهت سقوط تنظیم نشده امکان دارد به سبب نیروی این پاندول پاره و کنده شود.

چندبار پیش آمده که به طناب و یا تسمه⁯های خود کاملاً توجه کرده باشید؟

آیا تسمه⁯ها و یا طنابچه⁯های شما هم مثل من از حلقه⁯ی ابزار هارنس تان (صندلی صعود) آویزان است؟

چند بار بر روی آنها نشسته⁯اید و باعث شده⁯اید که خاک و شن ریزه وارد آنها شود؟

چند بار پیش آمده که شما طناب خود را بر روی زمین خاکی پای دیواره پرتاب کنید؟

مدیر کیفیت شرکت بلک دیاموند (Black Diamond)، Kolin Powick بعضی از طنابهای کارکرده⁯ی ۹.۴ میلیمتر معمولی را مورد آزمایش قرار داده و دریافته است که قسمتهای انتهایی طناب که بیشتر در معرض آلودگی قرار دارند، بر اثر نیروی ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ پوند (500 تا 590 کیلوگرم) از هم گسیخته می⁯شوند!

www.blackdiamondequipment.com/en-us/journal/mountain/all/qc-labretiring

توصیه من به صعود کنندگان اینست که در مورد زمان کنار گذاشتن طناب و تسمه و دیگر وسایل خود که دارای بافت هستند تجدید نظر کنید.

آلودگی باعث فرسایش طنابها بیش از مقداری که تا کنون تصور می⁯کرده⁯ایم می⁯شود. Lee Lang

20 سال کوهنوردی کرده است و یک عضو فعال از منطقه جستجو و نجات لامیر (Larimer County Search and Rescue) در کلرادو، یکی از مدیران انجمن ملی جستجو و نجات (National Association for Search and Rescue)، و ویرایشگر Wilderness SAR برای مجله فنی نجات می⁯باشد. دیدگاه ارائه شده در این مقاله مرتبط با خود ایشان است و ارتباطی با نقطه نظرات سازمانها مربوطه ندارد.

ایمنی طناب

آیا شستن طناب باعث کاهش آسیب دیدگی طناب توسط آلودگی می⁯شود؟

گروه تحقیقی آقای Lee Lang بر روی این موضوع در حال تحقیق هستند.

اما به نظر او احتمالاً جواب منفی است! به احتمال زیاد شست و شو باعث می شود که آلودگی و شن ریزه⁯ها بیشتر به عمق هسته طناب نفوذ کنند و از طرفی صابون نیز می⁯تواند به عنوان یک روان کننده عمل کند و نمی⁯تواند شن ریزه⁯ها را پاک کند، چرا که آنها قابلیت حل شوندگی ندارند.

پس بهتر است طناب خود را از ابتدا به دور از آلودگی قرار دهید و از آن مراقبت کنید. دیگر عواملی که باید در مورد آنها محتاط باشید:

آب. طنابها زمانی که خیس هستند حدودا ۳۰٪ از مقاومت خود را از دست می⁯دهند. (زمانی که خشک می⁯شوند به حالت اول باز می⁯گردند و مقاومت خود را باز می⁯یابند).
نور خورشید. قرار گرفتن طولانی مدت طنابها تحت تابش شدید خورشید باعث آسیب دیدن آنها می⁯شود. می⁯بایست طنابها و تسمه⁯های خود را دور از تابش مستقیم نور خورشید نگهداری کنید.

گرمای ناشی از اصطکاک. براحتی می⁯تواند طناب و یا تسمه را ذوب کند. بیشتر سنگنوردان ابزار فرود خود را بعد از فرود سریعاً جدا می⁯کنند.

اما آیا تا کنون به گرمای ایجاد شده به دلیل پایین دادن شما در کارابین و یا حلقه⁯ی فرودی که در انتهای مسیرهای اسپرت قرار دارند توجه کرده⁯اید؟

فرود آمدن به جای پایین دادن باعث رفع این مشکل می⁯شود و علاوه بر اینکه می⁯تواند طول عمر حلقه⁯ی فرود را افزایش دهد.

اسیدها و سایر عوامل شیمیایی. اینها را از طنابها و تسمه⁯های خود دور نگه⁯دارید. سفید⁯کننده⁯ها، آب اکسیژنه٬ اسید باطری باعث وارد شدن آسیب جدی به طناب می⁯شود.
منبع: www.climbing.com

نوشته شده توسط حمید رضا طاهر