معرفی قلل و مسیرهای استان زنجان
تهیه کننده : محسن سعیدزاده
این کوه اغلب با نام »تکه قیه سی«در میان کوهنوردان رایج است. البته ساکنان بومی منطقه آن را »تکه گایاسی«می نامند. در نقشه ها نیز بیشتر این کوه با نام »تکه قیه سی«شناخته می شود.نام این کوه از دو کلمه »تکه« و »قیه« و پسوند »سی« تشکیل شده است. که هر دو کلمه ترکی می باشند. »تکه« در ترکی یعنی »بزکوهی« و »قیه« که در شاخه های مختلف ترکی »قیه« »قایا« و »گایا« (GAYA) نیز گفته می شود به معنی »کوه صخره ای« و یا »صخره بزرگ« می باشد.
ارتفاع این قله از سطح دریا 2920 متر ثبت شده است.
این کوه در نزدیکی روستایی به نام «گلجیک» قرار دارد که اغلب کوهنوردان برای صعود به این کوه ابتدا به این روستا می روند و مسیر پیاده روی خود را تا پای کار از این نقطه شروع می کنند. این روستا از توابع شهرستان زنجان بوده و فاصله آن تا شهر زنجان 42 کیلومتر می باشد.
برای رفتن به این روستا از شهر زنجان ابتدا از خروجی جاده تبریز، وارد جاده قدیم زنجان-تبریز می شویم. و بعد از طی 20 کیلومتر وارد جاده فرعی سمت چپ شده و به روستای «گلجیگ» در فاصله 22 کیلومتری آن رهسپار می شویم. تمام مسیر از زنجان تا روستا آسفالت می باشد.
در پایان مسیر ماشین رو به که روستای «گلجیک» می باشد(نقطه A) ادامه مسیر با پای پیاده بوده و با مالرویی که در سمت راست جاده آسفالته به طرف «این قله» وجود دارد ادامه پیدا می کند.
در راه رسیدن به پای کار از این نقطه که یک کوهپیمایی 2 ساعته می طلبد، محل های... متعددی برای شب مانی وجود دارد که برخورداری از زمین مسطح، آب چشمه ، دره (برای حفاظت از باد)، رودخانه و همچنین غار کوچکی در ابتدای گرده از امتیازات این مسیر بوده و بسته به نظر و زمان خویش می توان محل مناسبی را برای شب مانی انتخاب کرد.(مسیر بین نقاطA-B)
ابتدای مسیر صعود یا اصطلاحاً «پای کارِ» این قله از دره ای شروع می شود که در خط القعر آن رودی جاریست و اطراف آن را درختانی پوشانده اند.(نقطه B)
پس از گذر از این دره و طی شیب اولیه دره که کمی تند نیز می باشد، به چشمه ای می رسیم که معمولا هر چهار فصل سال آب دارد. این چشمه به نام «رحمان بولاغی» و یا «رحمان گُولو» معروف است.(نقطه C)
اگر از کنار این چشمه به سمت شرق نگاهی بیفکنیم کوهی صخره ای و بسیار زیبا را خواهیم دید که نام این کوه نیز از روستای نزدیک آن گرفته شده است یعنی «گلجیک».(نقطه G) این کوه فنی وزیباکه سرتاسرمسیر پای کوه تا قله آن انبوهی از صخره های بزرگ و یال های سنگی پرشیب دیده می شود ارتفاع چندانی ندارد ولی دیواره ها و صخره های متعددی برای سنگنوردی در آن به چشم می خورد. در میان خیل محل های سنگنوردی چه در دل کوه «گلجیک» چه در اطراف قله «تکه قیه سی» مسیر «یاد» که در دیواره ی شمالی کوه «گلجیک» به چشم می خوردیکی ازمسیرهای زیباوبه «یاد»ماندنیست که در این دیواره توسط کوهنوردان زنجانی گشایش یافته و هنوز مامن دلهای بیقرار است. گفتنی است در افق نگاهمان از کنار این چشمه به کوه «گلجیک» در پس آن شهر زنجان نیز به چشم می خورد.
در ادامه مسیر به قله پس از گذر از کنار این چشمه در سمت راست خود دره ای به موازات یالی که روی آن قرار داریم دیده می شود و کمی آن طرف تر به همین موازات گرده ای به چشم می خورد که به دلیل قرار گیری در ارتفاع پایین و همچنین وجود سنگ های کوتاه متعدد در آن اغلب برای کارهای آموزشی و یا تمرینی توسط کوهنوردان و سنگنوردان مورد استفاده قرار می گیرد.
پس از طی حدود 30 دقیقه از این یال نسبتا با شیب ملایم به ابتدای یک مسیر سنگی پرشیب می رسیم که در بدو آن غار کوچکی به چشم می خورد که برای استراحت و یا شب مانی مناسب می باشد.(نقطه D)
پس از عبور از کنار این غار کوچک مسیر تیغه آغاز و همزمان کار دست به سنگ شدن شروع می شود که نیاز به دقت و احتیاط بیشتری دارد. این مسیر تا ابتدای خط الراس پیوسته با عبور از سنگ های کوتاه ادامه می یابد.
لازم به ذکر است وجود دو پرتگاه خطرناک در دوطرف این تیغه کار را برای احتیاط بیشتر واستفاده از ابزارلازم برای رعایت مسائل ایمنی ضروری ترمی سازد.
در دورنمای این مسیر و نیز در قسمت هایی از مسیر صعود در ابتدای گرده ای که از آن برای صعود به تیغه و سپس قله استفاده می شود سه شاخک متوالی به چشم می خورد که از نزدیک شبیه برج هایی متناظر در توالی هم رخ می نمایند که هرکدام از آن ها به دلیل داشتن شیبی به نسبت بیشتر از دیگر قسمتهای گرده و همچنین ساختار برج مانندی آن ها نیاز به کار سنگنوردی و دست به سنگ شدن بیشتر دارد که لازم است کوهنوردان، حین صعود از آن ها مراقب باد شدیدی که اغلب برفضای آن حاکم است باشند.
عبور از سومین شاخک که از دو شاخک قبلی بلند تر و پرشیب تر است به معنی اتمام گرده و رسیدن به خط الراس منتهی به قله است. زمان مورد نیاز برای عبور از این گرده (مسیر بین نقاط D-E) بین 2 تا 3 ساعت است.
لازم به ذکر است این قسمت تا نزدیکی های قله شیب خفته ای دارد ولی سرتاسر آن کارفنی توام با احتیاط را می طلبد.
در این قسمت اگر پشت به قله بایستیم (رو به شرق) در سمت راست خود (جنوب) در سطح زمین روستای «آغ بولاق» دیده می شود و کمی آن طرف تر تقریبا هم سطح با جایی که در آن ایستاده ایم کوه های «دمیرلو» به چشم می خورند.
و اگر سمت چپ خود را بنگریم ( شمال) آن طرف تر از دره و گرده ی کنار آن دشتی زیبا و مسطح که تا کوه های شمالی زنجان گسترده است به چشم می خوردالبته باکمی دقت می توان جاده زنجان-تبریز را که نیز از اینجا مشاهده کرد.
برای رسیدن به نزدیکی های قله با گذر از این مسیر که بیشتر مسیری سنگی با دو پرتگاه در دو طرف آن و با شیبی کم است نیاز به زمانی در حدود 5/1 الی 5/2 ساعت می باشد.
سپس به پای قله می رسیم قله ای که بین خود و خط الراس منتهی به آن شکافی نسبتا عمیق ایجاد کرده و برای رسیدن به آن باید از این دره کوچک پایین رفت و آنگاه قسمت پایانی تا قله باقی مانده است.
چیزی که از اینجا ما از قله می بینیم چیزی نیست جز زیبایی، عظمت، ابهت و تواماً ایمان به خود و دوستی طبیعت و خالق آن با خود که تا اینجا راه را برای ما باز کرده اند در حالی که می دانیم با تلنگری ممکن بود به اینجا نرسیم.
چیزی که از اینجا دیده می شود برجی است عظیم که «قله» بالای آن قرار دارد (نقطه F) مسیری کاملا صخره ای با شیبی به نظر بالای 70 درجه و تاریکی نسبی حاکم بر فضا به دلیل محصور شدن بین صخره های مرتفع. تنها کار باقیمانده برای رسیدن به قله صعود این تکه سنگ ?? متری ست و رسیدن به قله یعنی اتصال به دریای بیکران عشق.
تصویر فایل GPS مسیر
لازم بذکر است در این مطلب تنها به یک مسیر صعود این قله پرداخته شده که فنی ترین مسیر آن یعنی صعود تیغه می باشد. مسیرهای دیگری نیز جهت صعود به این قله از روستاهای تلخاب آغ بولاق و قیزیل تپه وجود دارد.
منبع : http://ayazmount.ir
